EWANGELIA
(J 2,13-22)
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?”. Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”. Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?”. On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zatem zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.
DOBRE SŁOWO
Świątynia serca
DZIELENIE
To wydarzenie z dzisiejszej ewangelii jest zaproszeniem, by spojrzeć w głąb siebie. Każdy z nas jest przecież świątynią Boga. A ile w nas zgiełku, pośpiechu, targowania się z Bogiem, ile rzeczy, które zajmują miejsce modlitwy, relacji z Bogiem? Jezus przychodzi także dziś, by porządkować nasze wnętrze. Jego troska i miłość nie rani – ona oczyszcza, byśmy mogli być domem Boga.
Nie bójmy się więc pozwolić Mu „przewrócić stoły” w naszym sercu. Bo tylko wtedy może powstać coś nowego – życie, które rodzi się ze zmartwychwstania.
MODLITWA
Jezu, wejdź do świątyni mojego serca i oczyść ją ze wszystkiego, co przesłania Twoją obecność.
AUTOR
Piotr Dobrowolski | Opole